10 Ekim 2009 Cumartesi

Yarım


Şimdi ellerimi açtım iki yana

Kucaklıyorum özlemle rüzgarı

Başımı hafifçe öne eğdim,

Aşağısı deniz,

Üstümde ötüşüyor kuşlar

Ve gökyüzü uçuk bir mavi.


Kapıyorum gözlerimi

Sımsıkı

Alabildiğine karanlık etrafım

Güvenmiyorum bu kez boşluğa.


Az ötemde martılar var

İsyan eder gibi ama anlamsızca

Çığlıklardalar,

Ve biliyorum tüm güçleriyle kanat çırpıyorlar.


Bir adım daha atsam

Çizgideyim.


Sonrası?

Sonrası yok.


Gözlerimi açıyorum

Başımın altında yumuşacık bir yastık,

Üzerimde nevresimsiz bir battaniye.

Etrafım sıcak

Burnumda anne kokusu

Kulaklarımda acıkmış karın uğultuları.


Ayağa kalkıyorum

Dört nala bir at gibi

Durgun nefesimin

Son hamlede açılmasını bekliyorum.


Sonra gözlerim kararıyor

Düşüyorum sanki

Bir anda soğuyor hava

Ellerim üşüyor önce.


Rüzgar her iki yanımda

Anlamsızca oyunlarda ki küçük çocuklar gibi,

Kimseleri umursamadan geçiyorlar

Ardında ben.


İçimde bir şeylerin boşluğunu

Dolduruyorum korkuyla.


Sakın uyandırma diyen bir ses

Kulaklarımdaki basıncın yerini alıyor.

Gözlerimi açıyorum

Güneş gibi pırıl pırıl parıldayan bir çift göz,

Ah ne güzeller

Ve ne de masumca bakıyorlar bana.


Teslim olmak istiyorum o an

Tam o an,

O sese bırakıp kendimi

Belki bir müzik ezgisine

Yahut yalnızca bir notaya dönüşmeyi umuyorum.


Bir daha kapıyorum gözlerimi

Gözlerimde ki karanlığın ardında

Hala o pırıltının izleri,

Ah nasıl bırakılır ki.

Acıyor artık gözlerim

Dayanılmaz bir hal alıyor

Evet belki bir daha hiç açmamalıyım.

Hem kim umursar ki gözlerimin rengini.


tuzlu deniz, beyaz martılar, ılık rüzgar

zaten hepsi şuan yanımdalar.


Hızlanıyorum

Düşerken,

Düşüyorum

Rüzgarla yarışır gibi bir hızla.


Belki biraz gevşetebilsem göğüs kafesimi…


Part 2


Sert bir yere vuran cismin sesi ile irkiliyorum.

Ancak başka türlü bir irkilme bu,

Tüm bu ağırlığı vücudumda hissediyorum

Parmaklarım daha çok üşüyor ama

Göğüs kafesim rahatlıyor

Gözlerimi bir kuvvet açayım diyorum

Kulaklarımda hatıraların tanımsız uğultusu var.


Bu vakit üşüyüp üşümediğimi de bilemiyorum

Ama artık bunu umursamak gelmiyor içimden.

Biliyorum yalnızım bu an

Her neredeysem ve her ne haldeysem.


Gözlerimi açmak istiyorum bu sefer,

yapamıyorum.



Son bir kuvvetle sözler diyorum

Dökülün dilimden,

Kendi sesimi duyamıyorum.

Olmuyor.


İçimde bir boşluk oluşuyor

Onu korku ile dolduruyorum.


Bekliyorum ve korkular ekliyorum uç uca

Ne kadar zamandır

Bekledim bilmiyorum

ama uzaklarda bir deniz serinliği

hala hissedebiliyorum.


Bir an açmak için gözlerimi,

atılıyorum öne

tüm gücümle.

Yarıyorum buluttan geceleri

Evet her yer mavi,

Gördüğüm tastamam bu olmalı.


Az ilerde martılar

Sevinçle bağırıyorlar bu sefer sanki.

Güneş ah o güzel ışık

Ne de güzel gülümsüyorsun

Ve ne çok özlemişim seni


İçimde bir boşluk daha

Özlemekle dolduruyorum bundan kelli.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder