Yok hiçbir şey geride
O zaman dönüp bakmak ne diye !?
bilmiyorum. Gelecek için beslenen umutlarım, titrek bir mum alevi gibi. İnsanların münasebetsiz varlıklarıyla aldığım yollarının kıyasından sonra artıyor denize özlemim bu seher vakti.
Bir zaman geldi
Meçhuldu şahıslar
Uykuya daldılar sessiz
Ve gereksiz sözler sıralandı peşleri sıra
Meçhuldü şarkıları
Karanlıklar gibi.
Vakitsiz uykulara davet edildim
Kabul etmedim hiç birini
Düşmek dalgalara daha güzeldi
Ay dokunmasa hiç uyumazdım da
Kanamasaydı bu kadar dizlerim.
Arada güzel şeyler de vardı, güzel görünümlü şeyler, bir gemi misal… denizin tam ortasından sana doğru gülümseyerek gelen, köpüklerinde bin bir güzel sözle, deli rüzgarlarla seni kucaklayan…
Bir kuş uçuyor gökyüzümde,
Gökyüzüm sen…
Kanatlarında gökkuşağı,
renklerim sen…
zamanlarım akıyor bulutlardan,
pamuk bulutlarım sen…
Yollarım uzun, çetrefilli
Ve imkansız duraklarım var
duramam ki cesaretim yok,
Neyse ki o uzun, beyaz şeritlerim sen…
Takvimlerim duvarımda,
Her bir yaprağı sen…
Bir temmuz ortasında döküldü kalemimin mürekkebi masama, izi çıkmasa da bilirim o masa benim, o mürekkep benim, o kalemime ben dolar ben karalanırım en sonunda. Bildiklerini yaşamak bir çocuğun ilk oyunundan, zor olamaz ya…
hem ne demiş n.hikmet ran;
"seni düşünmek güzel şey
seni düşünmek ümitli şey
dünyanın en güzel sesinden
en güzel şarkıyı dinlemek gibi bir şey"
vardır bir bildiği şairlerin her şeyi şiirlerinde yaşayacak değiller ya...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder