kapılar

Musiki ile hicran ediyor gönlüm,
yeditepeli şehrim İstanbul.

açıyor bahçelerinde sessiz,
rüzgarlarla sevişmiş yediverenler.

aranıyor bulutlar sevdiğini,
hep bir yanı ateşse diğer yanı kül.
güzel bir dünya
yalnızca düşlerde mi mümkün!?

evet bir gün daha ekledik mi ömrümüze
varacakmışız gibi nihayete
sevinsek mi alelacele.

toprak derin
gökyüzü engin
suların serin
uçurumların sarp senin

kıyılarında durdum korkumdan
uzaktan geçen gemilere baktım hep,
serde sakladım kimdim, neydim, neye aittim
sonunda bir şişenin içine hapsoldu nefesim.

ve beni almaya geldiklerinde
gözlerimi kaçırdım insanlardan,
bir suçum olacaksa eğer
bilinsin
yaşamaya dair ne varsa hepsinden hüküm giydim.

kayıtlara geçsin
kırılacak kalemlerin yerini aldı sözlerim
ve
duyulacaklar
hep bir bağbozumu tadındaydı.
dilimde hala aynı paslı yanın.

kapılar açıldı ve
kapılar kapandı
ilk sesi duyana kadar bekledi yolcu
hiç inmek istemiyordu.
bir durak onun, diğeri onaydı
ve yarım aralıklardan izlerdi dünyayı.

ıslanmıştı yolları
ve üşümüştü elleri
bir adım daha atsa düşecekti
attı
her yanı düş'tü.
kanadı dizleri.