kartopu izi duvarımda

Meftunum sana
Akıyorken camdan damla damla
Gökteyken bardaktan boşanırcasına yağmur.

Tutmuyor ellerim
Yani büsbütün çıplaksın
Kupkuru hayalin ıslanıyor.

Her şeyi geçtim de
Sırf o ipek saçların için sarmalı seni.

Sonra duruyorum sebepsiz
Yerde karıncalar geziniyor
Su onları önüne sermiş gezdiriyor
Bir kayık gibi çekirdek kabuğu
Üstü şişhane altını feci götürüyor.

Metfunum sana bu yüzden
Taş sokaklarda yankılanıyor gidişin
Gülüşün hala duvarlarımda afiş
Bir ucundan tutayım yırtayım diyorum
Olan kırılan tırnaklarıma oluyor.

Soğuk itiyor penceremi
Saatim buz kesmiş kolumda durmuyor
Öyle meftunum ki sana
Geçen zamanım sen
Koluma taktığım soğukluk gibi.


………….

Sonra birden parmaklarım kanıyor
Dokunduğum duvarlar kırmızıya çalıyor
Gidişinin afişlerine koşuyorum
Yırtamadığım hani
Üzerini boyayım diyorum
Elbisen kırmızı
İşe yaramıyor

Odamda soba
Üzerinde çoraplarım duruyor
Islanmış ayaklarımı asıyorum
Beyaz tenim güneşe çalıyor

Sarkmış buzlar balkonumda parmaklık gibi duruyor
Ve perdelerimin yerini
Camı kaplayan kar yığınları alıyor.

Başımda soğuk bir ağrı
Saçlarımda kır dönümleri
Gözlerimin etrafı hareleri
Bilmem yaşım kaça varıyor.

Aynaların arkasında havadisler
Güzel bir kızın kırmızı dudaklarından bahsediyor
Sen geliyorsun aklıma
Ayna bana beni gösteriyor

Yakıştırıyorum sonra kendimi sana
Etim yanıyor
Çözülürken iliklerimin buzları

Güneş akıyor
İçime
Dilimde pütürlü duvar tadı
Sanki az sonra o afişlerden biri
Yapışacak gibi içime

Yürüyorum yalnız
Kar yollarında izlerim kalıyor
Biraz şöyle otursam diyorum
Uyku beni çok uzaktan çağırıyor
Yolum uzun diyorum
Elimde çantam
Bırak diyorum umutlarım
Bağlanma o dala
Bahar gelince uçurtmalarla uçacaksın ya arşa
Koyver şimdilik kendini koyver boşa.