Islık

Bittiği gibi başladı her şey, iki su şişesi bir de mızıka vardı atının eğerine bağlı. Şişenin biri dolu, diğeri boştu. Ve müziği işittiğinde bir o, bir diğeri doldu ve boşaldı. Yapraklar baharın notasını dökmüştü. Biri, kırmadan yürüdü üzerine. Güzel bir güneş tüm özgürlükleri ısıtacaktı... Tüm notalar onu çaldığında, mızıkayla, trompetle, yahut ıslıkla yani tüm üflemeli çalgılarda, ve tabi nefesinde, yani dilin de dudaklarına temas ettiğinde, aşk gibi hayat tuzuyla ve eşsiz tadıyla sonsuz bir öpücüktür artık yankılanan tüm zamanlarda.