yaz'ı kara.

hey sen usulca sokulan koynuma kin.
kirli bedeninde bir deli ruh.

ruhun, kınının içinde ki bir bıçak.
gögsüne gögsüne saplanır her umut ettiğinde
gök kuşak.

tuttuğun elinde, kandili sönen bir mum ateşi.
canını alırlar sualsiz, dar sokaklar.

yanar ellerin, söner ciğerin.
bu vakitlerde.

bu vakitlerde
sokaklar ki kırmızıya çalar,
adımların kör siyah.
emeğin dört parça,
gök uşak.

ah hayat.
ne zor şey seni sevmek.

nefessiz kalınır, ağustos akşamlarında.
yağmurlar yağar yalnızca uykularda.

darağacında bir badem.
iki ip, bir salıncak.
sallandı çocukluğum
sürttü ayaklarını,
kurudu toprak.

sövdüm geçmişime
peşisıra,
rüzgarlar süpürdü vakitleri.
küfür küfür döküldü
bademin tüm kuru yaprakları.

kimse bilmez derdini
ay ışığında asılı durur bir sonbahar.

klarnet sesleri yükselir,
belki bir düğündür,
belki bir masa başında iki avcının ilk gençlik hikayeleri.

nasıl yakalıyor sanıyorsun notalar seni acılarından.
çaresizlikler içinde
tükettin ya tüm aklını.

korkma, çözümler de buldun sen
soru işaretlerine.

sonuç; yetmiyor ömrün
çok geç
belki başka hayatta.

senin de yaşadığın bir hayatta.
bir çeşme başında
kana kana içtiğin bir tas su. var

bir gök kuşak açılır
yediveren bir tomurcuk topraktan çıkar
sokaklar hala kırmızıya çalarken
bir iki dizen okunur,
seni seven kadınların kocaman dudaklarından;
iyi çocuktu der,
lakin yüzümü güldüremedi diye mutlaka ama mutlaka eklerler.

yarınsız bir gelecekte küfür etmek üzere durduğun yamaçtır son nokta. daha ötesi yok, uçurum özgürlüktür. ne var ki özgürlük mümkün olan bir şey değildir. edirne kapısı zordur. öyle kolay kolay da geçilmez.