İnsanlar farklı, farklıdır.
Misal; Siz her şeyi biliyorsunuz, ben ise sadece kendimi.
İşte aramızda ki en büyük farkta bu... dedi sanık.
Gözleri çoktan tutsak edilmişti.
Yüzünde demir parmaklık izleri, elleri sardunya kokuyordu.
Evet o bir sanıktı, muhabbetle yargılanan dili umut, düşleri esaret...
Suçu kendi olmaktı, kanunlar ise yazılı olmayan basbaya hayattı.
Yağmur yağdıkça yargılanır, gündüzleri hüküm giyerdi.
Geceleri ise sessizdi. Geceler hep sessizdir.
Ay konuşmak istese, yıldızlar göz kırpar müsade etmezdi.
O yüzden, yalınzlık üniformasını sırtından hiç çıkarmazdı.
Ve tüm bu olan biten yüzünden,
yüzünde yavşak bir sırıtış peyda olmuştu.
İşte "sanığın sırıtışı" hikayesi böyle başlamıştı.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder